از قرن پانزدهم تا نوزدهم، جزیره گوری سنگال نقطه عزیمت برخی از میلیون‌ها نفری بود که در تجارت برده در اقیانوس اطلس رنج می‌بردند. در داخل درب بدون بازگشت، محله‌های تنگ خانه بدنام بردگان قرار دارد – بیرون، خیابان‌های سنگفرش شده هنوز به ساختمان‌های زیبای استعماری فرانسه منتهی می‌شوند که بردگان و اروپایی‌های آزاد را در خود جای داده‌اند.
جزیره گوری که درست در سواحل داکار، پایتخت سنگال قرار دارد، کوچک است – با وسعت تنها ۲۸ هکتار، تقریباً به اندازه ۲۸ زمین بیسبال است. با این وجود، جزیره مسئولیت بزرگی را بر عهده دارد. الوی کولی، مدیر ارشد سایت، می‌گوید خانه بردگان یادآور شکنندگی آزادی ما است.
اما این مکان میراث حیاتی و درس‌هایی که می‌دهد به زودی در معرض خطر یک تراژدی انسانی دیگر قرار می‌گیرد: تغییرات آب و هوایی. در یک مطالعه اخیر، دانشمندان آسیب پذیری 284 مکان میراثی را در امتداد خط ساحلی 300000 کیلومتری آفریقا ارزیابی کردند. سایت ها، از جمله جزیره گوری، دارای ویژگی های فرهنگی، زیست محیطی، تاریخی، اجتماعی و اقتصادی غیرقابل جایگزینی هستند. این مطالعه – یکی از معدود مطالعاتی است که خطر آب و هوا برای مکان‌های میراثی در سراسر آفریقا را اندازه‌گیری می‌کند – نشان می‌دهد که حداقل 56 مکان ارزیابی شده در حال حاضر در معرض خطر رویدادهای شدید ساحلی مانند سیل و فرسایش هستند، این تعداد تا سه برابر به 200 می‌رسد. سال 2100 باید تغییرات آب و هوایی بی وقفه ادامه یابد.
نیکلاس سیمپسون، محقق آب و هوا در دانشگاه کیپ تاون در آفریقای جنوبی می‌گوید: «خطر تغییرات آب و هوایی برای میراث در آستانه ماست. “این نزدیک مدت است.”
سیمپسون این کار را زمانی آغاز کرد که به عنوان نویسنده اصلی فصل آفریقا برای ششمین گزارش ارزیابی تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد، متوجه شکاف نگران کننده ای در داده های علمی شد. او می گوید: «ما کمی شوکه شدیم که هیچ ارزیابی کمی از خطر آب و هوا برای میراث آفریقا و سیستم های دانش بومی وجود نداشت.
برای اصلاح این مشکل، سیمپسون و همکارانش خطر آب و هوا را برای مکان‌های میراث ساحلی آفریقا که توسط مرکز میراث جهانی یونسکو و کنوانسیون رامسر در مورد تالاب‌های با اهمیت بین‌المللی به رسمیت شناخته شده یا در دست بررسی هستند، تجزیه و تحلیل کردند.
گستره مکان‌های میراثی که قبلاً در معرض خطر هستند به اندازه خود آفریقا متنوع است. آنها شامل خرابه های نمادین تیپاسا در الجزایر هستند. این مجموعه باستان‌شناسی خارق‌العاده که زمانی یک بندر تجاری بزرگ ساحلی بود، نگاهی اجمالی به تمدن‌های پونیک و رومی است که مدت‌ها پیش ناپدید شدند. این سایت میزبان امواج مختلف استعمار از حدود 2600 تا 1400 سال پیش بوده است.
یکی دیگر از مناطق باستانی سینا شمالی در مصر است. نوار ساحلی لشکرکشی های نظامی فراعنه مصر را به کنعان و آسیا رساند و توسط مهاجمان ایرانیان، یونانی ها و رومی ها مورد استفاده قرار گرفت. این سایت مصر و کنعان را از دوران پیش از سلسله به بعد به هم مرتبط کرد.
همچنین جزیره مرجانی آلدابرا در سیشل – یکی از بزرگترین جزیره های مرجانی جهان – و دلتای سالوم، سایت سنگال دیگری که به دلیل سبک زندگی ساحلی ویژه ای که در آنجا، طی حداقل 2000 سال، در هم افزایی توسعه یافته، به عنوان میراث جهانی اعلام شد، در فهرست قرار گرفته است. با محیط طبیعی شکننده
دیوید استل، متخصص برنامه واحد آفریقای یونسکو، می‌گوید که خطرات برای مکان‌های میراثی شامل خطرات آب و هوایی متعدد و آتش‌سوزی و همچنین تغییرات در زیرساخت‌های ساخته شده و محیط اطراف است. اما او می گوید تغییرات آب و هوایی یک نگرانی غیرقابل انکار است.
در مقایسه با برخی از مکان‌های دیگر ارزیابی‌شده در این مطالعه، خانه بردگان جزیره گوره کمتر در معرض خطر افزایش سطح دریا و فرسایش است. کولی، متصدی سایت، می‌گوید: اما همچنان مضر است. اقداماتی در حال حاضر برای محافظت از سایت در برابر از دست دادن مداوم خط ساحلی انجام شده است، در حالی که اقدامات بیشتری به عنوان بخشی از برنامه مدیریت مناطق ساحلی غرب آفریقا برنامه ریزی شده است.
کولی می‌گوید این وظیفه هر نسلی است که بداند قبلاً چه اتفاقی افتاده است، و این دانش – در مورد برده‌داری، تجارت برده، و نقض حقوق بشر که در جزیره گوره و جاهای دیگر رخ داده است- را به نسل بعدی منتقل کند. ما به [خانه بردگان] نیاز داریم تا به ایفای این نقش ادامه دهد.»
